نانو مواد، به هر ماده ای که حداقل یکی از ابعاد آن در مقیاس نانومتری (زیر 100 نانومتر) باشد، اطلاق می شود. این تعریف به وضوح انواع بسیار زیادی از ساختارها، اعم از ساخته دست بشر یا طبیعی را شامل می شود. 

منظور از یک ماده ی نانو ساختار، جامدی است که در سراسر بدنه آن انتظام اتمی، کریستال های تشکیل دهنده و ترکیب شیمیایی در مقیاس چند نانومتر گسترده شده باشد. در حقیقت این مواد از کریستال ها یا دانه های نانومتری تشکیل یافته اند که هر کدام از آنها ممکن است از لحاظ ساختار اتمی، جهات کریستالوگرافی یا ترکیب شیمیایی با یکدیگر متفاوت باشند. همه مواد از جمله فلزات، نیمه هادی ها، شیشه ها، سرامیک ها و پلیمرها در ابعاد نانو می توانند سنتز و فرآوری شوند. همچنین محدوده فناوری نانو شامل مواد بی شکل (آمورف)، کریستالی، منفرد، مجتمع، پودر، کلوئیدی، سوسپانسیونی یا امولسیون می باشند.

مهندسی نانو مواد یکی از حوزه های فناوری نانو محسوب می شود، که هدف آن تولید، گسترش و استفاده از ابزار و موادی است که ابعادشان در حدود 1-100 نانومتر می باشد. بنابراین مهندسی نانو مواد، توانمندی تولید و ساخت مواد، ابزار و سیستم های جدید با در دست گرفتن کنترل در مقیاس نانومتری یا همان سطوح اتمی و مولکولی، و استفاده از خواصی است که در این سطوح ظاهر می شوند.